JESIENNA ZAGADKA

Sł. I muz. K. Gowik

Ref.: Zagadkę zadam ci i powiedz mi, czy wiesz,

co jesienią robi wiewiórka, bocian oraz jeż.

Co jesienią robi wiewiórka, bocian oraz jeż.

I Wiewiórka w dziupli przysiadła i liczy swe zapasy

bo zimą będzie je jadła, gdy śnieg pokryje lasy.

Czas jesieni wszystko zmieni, posmutnieje świat,

lecz zagadka rozwiązana!

Tak, tak, tak, tak, tak!

Ref.:

II Bociany mówią, że gniazdo nieczynne do wiosny,

a lecą stąd do Afryki,

a każdy bocian radosny!

Czas jesieni wszystko zmieni, posmutnieje świat,

lecz zagadka rozwiązana!

Tak, tak, tak, tak, tak!

Ref.: …

III. A jeżyk, gruby jak piłka, podreptał, gdzie lasek rośnie,

zakopał się pośród liści i chrapie tak, śniąc o wiośnie.

Czas jesieni wszystko zmieni, posmutnieje świat,

lecz zagadka rozwiązana!

Tak, tak, tak, tak, tak!

„Krąg dziecięcych rąk”

(sł. i muz. K. Gowik)

I Jak dobrze mieć przyjaciół w krąg,

tak dużo innych, dziecięcych rąk

przyjaciół , co uśmiechnięci są,

tak dużo, tak dużo rąk …

Ref.: Bo tak dobrze przyjaciół swoich mieć

i codziennie wesoło bawić się,

szukać przygód tu i tam, w bajki wierzyć też,

bo tak dobrze przyjaciół swoich mieć.

II Samemu być to bardzo źle,

smutno i z łezką, więc nie, nie, nie!

Muzyka , śmiech i serca w krąg,

tak dużo, tak dużo rąk…..

Ref.: Bo tak dobrze…

III Czy jesteś tu , czy jesteś tam,

mając przyjaciół , nie jesteś sam.

Oni tu obok, tak blisko są

tak dużo, tak dużo rąk…

Ref.: Bo tak dobrze…

Wiersz: Jan Brzechwa

Jeż

Idzie jeż, idzie jeż,

Może ciebie pokłuć też!

Pyta wróbel: "Panie jeżu,

Co to pan ma na kołnierzu?"

"Mam ja igły, ostre igły,

Bo mnie wróble nie ostrzygły!"

Idzie jeż, idzie jeż,

Może ciebie pokłuć też!

Zoczył jeża młody szczygieł:

"Po co panu tyle igieł?"

"Mam ja igły, ostre igły,

Żeby kłuć niegrzeczne szczygły!"

Sroka też ma kłopot świeży:

"Po co pan się tak najeżył?"

"Mam ja igły, ostre igły,

Będę z igieł robił widły!"

Wzięła sroka nogi za pas:

"Tyle wideł! Taki zapas!"

W dziesięć chwil już była na wsi:

"Ludzie moi najłaskawsi,

Otwierajcie drzwi sosnowe,

Dostaniecie widły nowe!"

Wiewiórka Krzysztof Sąsiadek

Wiewióreczka mała,

Kamyczek spotkała.

(dłoń zaciśnięta w pięść, otwarcie małego paluszka)

Wiewióreczka mała,

Patyczek spotkała.

(dłoń zaciśnięta w pięść, otwarcie drugiego, serdecznego paluszka)

Wiewióreczka mała,

Robaczka spotkała.

(dłoń zaciśnięta w pięść, otwarcie trzeciego, środkowego paluszka)

Wiewióreczka mała,

Szyszkę spotkała.

(dłoń zaciśnięta w pięść, otwarcie czwartego, wskazującego paluszka)

Wiewióreczka mała,

Orzeszka spotkała.

(dłoń zaciśnięta w pięść, otwarcie piątego palca, kciuka)

Kamyczek poklepała,

(dłoń otwarta, poklepanie małego palca drugą ręką)

Patyczek podrapała,

(dłoń otwarta, podrapanie palca serdecznego)

Robaczka uściskała,

(dłoń otwarta, uściskanie palca środkowego)

Szyszkę pogłaskała,

(dłoń otwarta, druga głaszcze palec wskazujący)

A orzeszka zabrać chciała.

(dłoń otwarta, druga „zabiera” – ciągnie za kciuk)